PENGUMUMAN oleh Timbalan Perdana Menteri yang
juga Menteri Pelajaran, Tan Sri Muhyiddin Yassin baru-baru ini tentang
penubuhan jawatankuasa menyemak semula dasar dan pelaksanaan pendidikan
di negara ini seharusnya mengusik deria semua pihak dari orang tua
hingga kanak-kanak yang sudah pandai membezakan perkara buruk dan
perkara baik.
Hal ini sewajarnya demikian kerana pendidikan adalah segala-galanya
bagi negara Malaysia yang aman dan makmur ini. Rekod menunjukkan bahawa
pembangunan pendidikan adalah sektor kemajuan negara terbaik. Meski
banyak melalui gelombang cabaran, data-data memihak kepada kenyataan
bahawa sektor pendidikan berjaya cemerlang mengatasi segala pukulan
gelombang tersebut berbanding upaya-upaya negara dalam sektor lain.
Pengumuman bahawa Prof. Tan Sri Dzulkifli Abdul Razak bekas Naib
Canselor Universiti Sains Malaysia yang sangat berpengalaman itu
mempengerusikan jawatankuasa yang dimaksudkan sangat dialu-alukan. Saya
yakin beliau akan memimpin jawatankuasa itu dengan pendekatan saintifik
yang tepat bukan berpandukan semangat sahaja yang berkobar-kobar tetapi
berada di awang-awangan atau atas pertimbangan tahyul-tahyul politik
yang kerap membingungkan.
Sudah tentu aspek politik tidak boleh dikesampingkan kerana ia juga
sebahagian daripada urat nadi kesejahteraan negara, namun semua
pertimbangan politik itu hendaklah dianalisis secara saintifik
berpandukan data konkrit bukan dengan buaian lagu sentimental.
Sebagai seorang yang terlatih dalam bidang farmasi, Dzulkifli
hendaklah menyuntik dirinya dengan ubat pelali daripada dijangkiti wabak
sentimental itu. Dia hendaklah tidak melayan jelingan menikam atau
suara keras anggota jawatankuasa itu nanti, tapi dengar apa isi dan
maksud suaranya yang nyata dan yang tersembunyi.
Sambil mempertimbangkan praktikaliti suasana semasa Dzulkifli
hendaklah tidak membelakangi dasar-dasar yang lepas sambil tidak pula
taksub mempertahankannya. Untuk tujuan itu wajiblah dia meneliti dua
akta penting terdahulu iaitu Akta Pelajaran 1961 dan Akta Pendidikan
1996. Jarak masa 35 tahun diambil bagi melaksanakan Akta Pelajaran 1961
sebelum dianya disemak berbanding Akta 1996 yang belum mencapai usia
baligh 15 tahun.
Beliau hendaklah mula bermenung bermuhasabah mengapa dasar yang baharu berusia empat belas tahun itu hendak disemak?
Jawapan seperti 'dunia telah berubah dengan pantas' mungkin jawapan
yang sangat memujuk dan munasabah, namun beliau hendaklah tidak terus
tergoda dengan jawapan mudah, sebaliknya berpegang teguh kepada prinsip
saintifik bahawa kebenaran hendaklah diselongkar dari segenap penjuru.
Setelah ditemui dengan nyata dan yakin potonglah tumor, kudis atau
lebihan lemak yang tidak menyihatkan tetapi jangan abaikan intan permata
yang ada di dalamnya yang boleh digilap sampai berkilau.
Selain itu, Dzulkifli juga hendaklah meneliti Penyata Razak 1957 dan
Ordinan Pelajaran 1957 yang merupakan hembusan roh pertama dunia
pendidikan Malaysia merdeka. Akta-akta lain yang mesti diteliti juga
termasuk Akta Bahasa Kebangsaan 1964, 1967 dan semakan 1971.
Demikian juga Akta Universiti dan Universiti Kolej 1975 dan
semakannya 1975 dan 1996; Akta Politeknik 1974, Akta Majlis Peperiksaan
1980, Akta IPTS 555, 1996 dan Akta 556 LAN 1997.
Sudah tentu Dzulkifli juga akan dengan teliti membaca semula
laporan-laporan negara mengenai pelajaran atau pendidikan yang terdahulu
seperti Laporan Rahman Talib (1960), Laporan Mengenai Pengajian Tinggi
1967 dan Laporan Universiti Malaya selepas 13 Mei 1970 dan Laporan
Mahathir 1979.
Jawatankuasa yang akan bermesyuarat itu nanti akan menghadapi
pelbagai cabaran yang memerlukan keberanian mengusik beberapa perkara
sensitif dan sentimental tetapi amat penting untuk diteliti dalam
konteks Malaysia menjadi negara bangsa dalam millenium 21 yang
memerlukan kekuatan dan kepantasan luar biasa.
Malaysia, yang mempunyai tiga kategori institusi pendidikan seperti
Seksyen 16 Akta Pendidikan 1996 iaitu institusi pendidikan kerajaan;
institusi pendidikan bantuan kerajaan dan; institusi pendidikan swasta,
mungkin boleh diibaratkan seperti sebuah kenderaan yang mempunyai beban
berat dan mengganggu sistem mekanikal yang saling bercanggah untuk
terbang seperti kilat di angkasa lepas. Beranikah Dzulkifli mengusiknya?
Beranikah juga nanti jawatankuasa itu menyentuh Seksyen 2 Akta
Pelajaran 1996 yang antara lain di dalamnya terkandung kedudukan sekolah
Cina dan sekolah Tamil, demi menjayakan hasrat melahirkan kesatuan
negara Malaysia?
Dasar terbuka pentadbiran awam yang diumumkan kerajaan baru-baru ini
mudah-mudahan akan disentuh juga oleh jawatan kuasa ini nanti. Akta
Pendidikan 1996 nampaknya seperti mundur dalam konteks pelantikan
meskipun tidak ramai orang mengetahuinya.
Akta Pelajaran 1961 misalnya membiarkan secara terbuka sesiapa sahaja
boleh dilantik untuk menjadi Ketua Pengarah Pelajaran tetapi Akta 1996
menyebut dengan terang bahawa Ketua Pengarah Pendidikan boleh dilantik
daripada kalangan penjawat Perkhidmatan Pelajaran sahaja.
Pemikiran Tan Sri Mohd. Sidek Hassan, Ketua Setiausaha Negara (KSN)
yang membawa gagasan perkhidmatan awam terbuka harus disokong dan
dilihat sebagai langkah berani dan kehadapan demi kecemerlangan
kepimpinan pendidikan juga. Akta Pelajaran 1961 menyamai hasrat KSN
menjadikan Jawatan Utama di Kementerian-Kementerian sebagai Jawatan
Terbuka yang baru-baru ini diumumkan.
Demikian juga kuasa melantik yang saya sering timbulkan dalam
beberapa tulisan terdahulu tentang bagaimana berpindahnya beberapa kuasa
daripada Seri Paduka Baginda Yang di-Pertuan Agong kepada orang
politik/eksekutif iaitu Menteri. Akta Pelajaran 1961 menyebut kuasa Yang
di-Pertuan Agong melantik Ketua Pengarah Pelajaran, Ketua Pendaftar
Sekolah, Ketua Pendaftar Guru, Timbalan Pendaftar Guru, Ketua Nazir
Sekolah dan Pengelola Peperiksaan.
Adakah bijaksana sekiranya kuasa Yang di-Pertuan Agong membuat
pelantikan itu dikembalikan, terpulang sepenuhnya kepada kebijaksanaan
jawatankuasa itu nanti menelitinya semula. Demikian juga dengan
pelantikan naib canselor yang dahulunya di bawah kuasa Yang di-Pertuan
Agong dengan nasihat Perdana Menteri yang kemudian dipindahkan kepada
kuasa Menteri dalam Akta Pendidikan 1996. Tidak ramai ahli masyarakat
sekolah dan universiti yang menyedari akan perpindahan kuasa-kuasa ini
pada 1996.
Pengalaman Dzulkifli dalam Persatuan Institusi Pengajian Tinggi Asia
Tenggara (ASAIHL) dan di Persatuan Antara Bangsa Universiti-universiti
yang berpusat di Eropah dan Amerika Selatan yang pernah saya turut
sertai tentu mempunyai pengaruh semasa dia mempengerusikan siri
perbincangan itu nanti.
Namun amat munasabah sekiranya beliau sentiasa beringat untuk
mempunyai 'nyiru tempatan' untuk menapis dan mengayak 'antah-antah' yang
mungkin tidak sesuai dengan saripati keperluan dan peradaban Malaysia
yang tidak sepatutnya merasa rendah diri dengan peradaban dari dunia
Eropah.
Pengalaman beliau di dalam dua badan itu akan memberikan keupayaan
melihat Malaysia dengan keunikannya tertentu, kedudukan pendidikan
Malaysia dalam konteks wilayah Asia Tenggara dan kedudukan pendidikan
Malaysia dalam konteks dunia. Dalam konteks pengajian tinggi Dzulkifli
tentu sangat fasih dengan kandungan Proses Bologna dana Triti Lisbon di
Kesatuan Eropah.
Saya jangka antara variabel yang akan diteliti oleh Dzulkifli dan
rakan-rakannya nanti akan meliputi soal falsafah dan dasar pendidikan,
sistemnya, pentadbiran, kepimpinan, isi kandungan, penilaian dan
pengukuran pencapaian, guru, murid, alam keliling fizikal dan bukan
fizikal dan antisipasi senario masa depan.
Apa pun yang bakal dihasil dan dilapor oleh jawatankuasa ini nanti,
saya menantikan sebuah laporan dan cadangan yang dibuat berdasarkan
pemikiran yang bebas, waras dan saintifik.
Unsur-unsur sentimental dan tahyul hendaklah diminimumkan. Meski pun
demikian laporan itu hendaklah bertapak kukuh di atas asas peradaban
Malaysia dengan segala kebanggaan terhadap khazanah-khazanah sejarah dan
ilmunya serta keberanian belayar di lautan luas masa depan.
Kesudahannya biarlah cadangan-cadangannya nanti jelas mempunyai semangat 'di mana bumi di pihak di situ langit dijunjung'.
Sumber: Utusan Malaysia Online
0 Comments